Rozdział 15 ;)

*** Oczami Rosalie ***

Przebudziłam się. Rozejrzałam wokół siebie, ale to nie był mój pokój. Szczerze to nie wiem nawet gdzie wylądowałam. Głowa to mi po prostu pęka. Ajj, umieram- pomyślałam. Chciałam wstać, ale zobaczyłam, ze jestem naga. Odwróciłam się o obok mnie smacznie sobie spał Zayn. Że co?!? Jakim cudem znalazłam się w pokoju Malika i to w takiej dziwnej sytuacji? Wzdrygnęłam się na samom myśl co mogło się pomiędzy nami wydarzyć.  Pośpiesznie wstałam pozbierałam swoje ciuchy z podłogi i chciałam niesłyszalnie wejść do łazienki, ale oczywiście jak na mnie przystało kopnęłam niechcący o szafkę i mulat się przebudził. Zdezorientowany się we mnie wpatrywał. Spanikowana wbiegłam do łazienki. Nałożyłam na siebie bieliznę, a następnie wczorajszy strój. Spojrzałam w lustro i się przeraziłam. Wyglądałam gorzej niż niejeden bezdomny. Zauważyłam na półce czyjś grzebień. Myślę, że nikt się nie obrazi jak na chwilkę pożyczę. Mniej więcej ogarnęłam włosy… No cóż ósmy cud świata to to nie jest, ale cii. Wyszłam z łazienki i zastałam mulata w takiej samej pozycji co wcześniej. Patrzył na mnie pytającym wzrokiem.

- Rose, czy my… no wiesz- urwał i czekał na moja odpowiedź. Wzruszyłam bezradnie ramionami i usiadłam na łóżku obok niego.

- Nie wiem. Pytaj się mnie a ja ciebie. Głowa mi pęka- mówiąc to patrzyłam jak chłopak otwiera jedną z szuflad, wyciąga z niej butelkę wody i leki przeciwbólowe. Podał mi je nieśmiało, a ja odpowiedziałam cichym dzięki. Zażyłam lek i popiłam przeźroczystą cieczą. Czekałam z niecierpliwością, aż lek zacznie działać, jak na razie bez skutku. Czułam na sobie wzrok brązowookiego, ale bałam się odwrócić w jego stronę i zacząć rozmowę. Wbrew pozorom jestem strasznie nieśmiała, co uważam za swoją wielką wadę.

- Emm może po prostu zasnęliśmy razem i nic się nie wydarzyło, a my tylko siedzimy i się zamartwiamy?- odważył się zacząć Malik. Byłam mu za to bardzo wdzięczna. Postanowiłam się przełamać i odwróciłam się do niego przodem. Wpatrywaliśmy się sobie głęboko w oczu prawie  nie mrugając.

- Taa może masz racje. Wczoraj trochę wypiliśmy i byliśmy bardzo śpiący, więc może to prawda.- wiedziałam, że nie ale starałam się brzmieć przekonywująco. Muszę przyznać, że dobrze mi to wyszło, bo nawet sama zaczynałam przyzwyczajać się do tej myśli. Chłopak opasany na biodrach kołdrą wstał i zniknął w łazience, zostawiając mnie samom ze swoimi myślami. Po kilku minutach wyszedł prawie ubrany. Mówiąc prawie mam na myśli to, że paradował bez koszulki, ale to szczegół. Obrócił się do mnie plecami szukając w szafie koszulki, a na widok pleców Zayna zamarłam. Szybko wstała, podeszłam bliżej niego. Przyglądałam się zadrapaniom na plecach mulata. Chłopak widząc moja minę sam się wystraszył, chociaż nawet nie wiedział o co mi chodzi. Wzięłam w dłonie iPhona, wykonałam zdjęcie ran  i pokazałam mu. Przyglądał się fotce analizując każdy szczegół. Po chwili się ocknął i złapał mnie za rękę oglądając moje paznokcie. Czułam się nieswojo z tą całą sytuacją.

- Czyli jednak- powiedział chłopak jakby do siebie.

- Zayn- popatrzyłam z nadzieją na chłopaka- nikt nie może się o tym dowiedzieć, rozumiesz?

- Jasne, ja nic nie pisnę. Kurwa przespałem się z dziewczyną przyjaciela.- podniósł głos, ale po tym jak zgromiłam go wzrokiem opamiętał się.- Sorry, nie chciałem, po prostu mamy zasadę.

- Ja nie jestem z Niallem.

- A chciałabyś- spytał mnie z uniesioną ku górze brwią.

- No wiesz, Horan mi się podoba, ale nie mogłabym jak na razie. On na mnie nie zasługuje.- spuściłam głowę, bo zdałam sobie z tego sprawę. Zachowałam się jak jakaś dziwka. Dręczy mnie sumienie. Malik widząc to przytulił mnie do siebie mocno. Gdy się odsunęliśmy od siebie ujął moja twarz tak, bym musiała mu spojrzeć w oczy.

- Jesteś dla siebie za surowa. Jesteś wspaniała dziewczyną i Niall dobrze o tym wie. Przemyśl to. – przy drzwiach odwróciłam się ostatni raz w stronę bruneta.

- Zayn- popatrzył się na mnie- Dziękuje

- Nie ma za co.

Schodziłam powoli na dół. W salonie zauważyłam Dani siedzącą na kolanach swojego chłopaka, Harrego i Nialla oglądających coś. Wydaje mi się, że to jakaś opera mydlana. Przywitałam się z nimi i weszłam do kuchni. Na blacie kuchennym siedziała Olivia, która popijała sokiem pomarańczowym swój lek. Louis grzebał w szafce w poszukiwaniu, jak on to określił ‘pozostałości po Niallerze’.

- Kac morderca, co?- to pytanie skierowałam do kuzynki. Ona tylko bezradnie pokiwała głową na potwierdzenie.

- Dziwne, że ty nie masz kaca. Wnioskując po tym ile wczoraj wypiłaś, ja bym leżał i zdychał. Dobra jesteś. Niewiele gorsza od Zayna.

- Jak dużo wypiliśmy- zapytałam udając obojętność, choć od środka mnie rozrywało, żeby poznać prawdę.

- Nic nie pamiętasz?- Jako odpowiedź pokiwałam przecząco głową- w sumie to się nie dziwie. Oj dużo dużo. – zaśmiał się Tomlinson.

- Ej Rose- wtrąciła się do rozmowy Liv- wygodnie cię się spało w łazience?- Co? O co jej chodzi?- Nie krzyw się, bo ci tak zostanie- małpa wystawiła mi język.- Tommo szukał cię po całym domu, aż znalazł w łazience.

- No wiesz, w chłodzie szybciej się trzeźwieje- skłamałam. Zastanawiałam się, czemu Lou to wymyślił. A co jak on wie o wszystkim? Oj! – Ja już będę lecieć, bo obiecałam mamie, że wrócę wcześniej. Pa.

- Może cię odprowadzić- krzyknął z salonu Niall

- Nie, dzięki. Pójdę sama- odpowiedziałam i posłałam mu blady uśmiech. Na nic więcej mnie na razie nie stać. Wyszłam  z budynku i kierowałam się w stronę domu.

*** Oczami Olivii ***

Siedziałam na blacie kuchennym machając nogami, co wkurzało Tomlinsona. Co chwile piorunował mnie wzrokiem, co ja uznałam za dobrą zabawę. Zwinnym ruchem zeskoczyłam na podłogę i włożyłam szklankę do zmywarki.

- Możemy pogadać?- Styles ciągnął mnie za rękę w stronę swojego pokoju.

- Ej! Nie zgodziłam się- krzyczałam do loczka.

- A potrafiłabyś się oprzeć tej buźce?- wskazał na swoją twarz, na co ja parsknęłam śmiechem. – Chodź, nie marudź.

- A więc…?- czekałam, aż chłopak zacznie mówić.

- A więc co byś powiedziała na spacer?

- I po to mnie tu ciągnąłeś? Mogłeś spytać na dole.- powiedziałam z nutką pretensji w głosie.

- Ale to nie…- zawahał się- no wiesz to nie taki zwykły spacer

- Czyli randka?

- Emm.. Tak. Co ty na to?

- Okej. Daj mi pół godziny.- powiedziałam i wychodząc z pokoju cmoknęłam zielonookiego w policzek. Będąc już w pokoju weszłam pod prysznic. Strużki ciepłej cieczy spływały z łatwością po moim ciele. Umyłam włosy nowym, cytrusowym szamponem, a ciało potraktowałam arbuzowym żelem. Oplotłam kremowy ręcznik na swoim ciele i nasmarowałam się balsamem migdałowym. Włożyłam czystą bieliznę, wysuszyłam włosy, a następnie ubrałam się. Przeczesałam włosy szczotką i zabrałam się za makijaż, czyli delikatne kreski, wytuszowane rzęsy i błyszczyk. Spryskałam się jeszcze perfumami i byłam gotowa do wyjścia. Zeszłam na dół, a przy drzwiach czekał na mnie już Harry. Ubrany był w ciemne jeansy i białą koszulkę z nadrukiem, a do tego białe krótkie conversy. Wyszliśmy bez nachalnych pytań reszty domowników.

- Gdzie idziemy tak właściwie?- spytałam zaciekawiona.

- Niespodzianka- wyszeptał mi do ucha zachrypiały głos…

 

***********************************************************************************

Oto 15 rozdział ;) Przepraszam, ale nie miałam czasu nad morzem dodawać :( No wiecie, plaża i takie tam ;D Nie dawno wróciłam i naskrobałam w ramach rekompensacji. Nie należy on do moich ulubionych, ale trudno . Dodawajcie się do obserwatorów. To dla mnie wiele znaczy :D

Buziaki ;*

CZYTASZ=KOMENTUJESZ=MOTYWUJESZ+UŚMIECH WYWOŁUJESZ